Descrita por algúns dos seus coetáneos como "caracola perdida no Courel" ou "dinamiteira da fala", MarÃa Mariño foi unha escritora diferente e rompedora, tanto pola súa literatura como pola súa biografÃa. Asà o reflexou Patricia Arias, profesora de Literatura e Lingua Galegas do IES EsparÃs, ademais de autora dun libro sobre a obra da poeta, durante unha charla impartida no CEIP Pedrouzos. Na Biblioteca do Centro de Infantil e Primaria reunÃronse estudiantes e mestres co fin de aprender un pouco máis sobre a escritora homenaxeada no 44º Edición do DÃa das Letras Galegas.
Presentada por Alberto Ãlvarez, Patricia Arias deu comezo a unha charla que, polo seu ton e interese, ben poderÃa ter sido unha sesión de contacontos. Dun conto triste, iso sÃ, xa que a vida de MarÃa Mariño foi difÃcil, tinxida, de cando en vez, de pequenas pingas de felicidade e afortunadas casualidades que actualmente nos permiten desfrutar da súa poesÃa. Utilizando imaxes e descripcións, Patricia Arias achegou ós rapaces á Noia de principios do século XX na que naceu a escritora. A cuarta de cinco fillos dunha familia humilde, a literatura de MarÃa está marcada polas dificultades económicas, que fixeron que comezara a traballar dende pequena, impedÃndolle ter unha educación regular.
Cando contaba con 20 anos, os tÃos de MarÃa herdaron un pazo en Boiro, suceso que cambiarÃa a súa vida. Alà marchou e alà atopou o seu sitio: a biblioteca da casa, lugar onde pasarÃa case todo o tempo. En Boiro coñeceu a un mestre de escola chamado Roberto Posse, con quen casarÃa e a quen seguirÃa polos seus diferentes destinos. Escarabote, Elantxove (Euskadi) e finalmente, O Courel, primeiro Romeor e posteriormente, Parada. Alà coñecerÃa a quen serÃa o seu amigo e apoio literario, UxÃo Novoneyra, quen animou a MarÃa a publicar o seu primeiro libro "Palabra no tempo". Nel aparecen algúns dos seus seños de identidade como escritora: dende a deconstrucción da linguaxe, que a leva a suprimir palabras, a colocar xuntos termos contradictorios ou a crear verbos a partir de adverbios; ata a temática emocional e egocéntrica, baseada nas súas vivencias, e marcada particularmente pola morte do seu único fillo. Patricia Arias resume o seu estilo deste xeito: "MarÃa Mariño escribe sobre sentimentos, sobre o que a ela lle pasa. Es on sentimentos un complexos... O que ela sinte dentro é tan complicado, que as palabras normais non lle serven para expresalo".
No ano 1965 diagnostÃcanlle unha leucemia, que a levarÃa dous anos máis tarde. Tempo durante o que, cando as forzas llo permiten, continúa a escribir, de tal xeito que remata o que serÃa o seu segundo libro en galego "Verba que comenza", publicado póstumamente, ademais de deixar dous textos en castelán.
Se queres saber máis sobre a vida e a obra de MarÃa Mariño, só tes que premer nos seguintes enlaces:
Cultura Galega
Galicia Espallada
Real Academia Galega
Libro sobre MarÃa Mariño